කවුදෝ ඇවිත් මගේ කටට ගැහුවා

කුලියාපිටිය ප්‍රදේශයේ යක්විල දඹගහගෙදර නිවසකට ආලෝකයක් පැමිණීමත්, නාගයෙකු පැමිණීමත්, පිළිබඳ පසුගිය ලිපියෙන් විස්තර කළෙමු. එසේ ම මේ සිද්ධිවලට ප්‍රධාන වූ සුමනා ගමගේ මහත්මිය පේන අසන්නට ගිය තැන්වලින් “ඔබට වටිනා යමක් ලැබේවි” යැයි කියැවුණු බව ද ඇගේ දියණිය විජිතා රංගනී මහත්මිය අප සමඟ කීවාය. දැන් එතැන් සිට..

කුඹුරු ගොවිතැන් හා බුලත් වගාව ජීවනෝපාය කරගෙන සාමාන්‍ය ජීවිතයක් ගත කරමින් සිටිය දී මේ පවුලේ අයට ආලෝකයක් දිස්වීම නිසා මේ සිද්ධි ප්‍රදේශයේ ප්‍රචාරය වන්නට විය.

මේ ආලෝක වඩාත් දිස්වූයේ කුඹුරේ බැවින් රංගනී ගේ සීයා මේ ආලෝකය (නාග මාණික්‍ය) අයිති මට යැ”යි කියා රංගනීගේ පියා වැඩ කරමින් සිටි කුඹුරු ආපසු ලබාගත්තේය. මේ නිසා පිටස්තර කුළී වැඩවල යෙදෙන්නට පියාට සිදුවිය. මේ අසහනකාරී මානසිකත්වය සමඟ ශාරීරිකව ද දුර්වල වූ පියා රෝගාතුර විය. ඔවුහු ඔහුට හැකි පමණින් ඉහළම වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර ලබා දුන්හ.

මේ අතර සුමනා (මව) බෝධි පූජා පවත්වමින් ද දේවාල ගණනේ පුද පවත්වමින්, ශාස්ත්‍ර අසන්නට ද ගියා ය. මේ පවතින තත්ත්වයන් අතරේ නාගයා ද නිතර ආවේය. නාගයාට කිසිවෙකු කරදර නොකළ අතර නායගාගෙන් ද කාටවත් කරදරයක් වූයේ ද නැත. “තමන්ට අයිති වස්තුවක් ලැබෙන්න තියෙනවා. ඒක වෙලාවට ලැබේවි යැ”යි සුමනාට කීප පොළකින් ම කියැවිණි.. ගිරිඋල්ල මුතුගල ප්‍රදේශයේ ස්ථානයකට ද සුමනා ගියා ය.

”ඔය ගෙදරට ධාතූ®න් වහන්සේලා වඩිනවා. ඒවාට වැඩ සිටින්නට සුදුසු තැනක් නැති නිසා ආපසු වඩිනවා. සමන් පිච්ච මල්, අරලිය මල් පූජා කර උදේට බලන්න. ධාතූ®න් වහන්සේ වැඩ සිටිනවා ඇති”යි එතැනින් කියැවිණි.

ඒ අනුව දිනක් ඇය කරඬුවක් ගෙනාවාය. එදින සමන්පිච්ච මල් වට්ටියක් පූජා කිරීමටම සුමනා ගමගේ සූදානම් වෙද්දී ආලෝකයක් සමඟ රන්වන් කුඩා දෙයක් (කැබැල්ලක්) මල් වට්ටියට ආවේය. ඒ සමඟ බලන විට කරඬුව ඇතුළතට ද ධාතූන් වහන්සේ විසිහතර නමක් වැඩම කොට තිබුණි. ගම් ප්‍රදේශයේ විහාරස්ථානවල ස්වාමීන් වහන්සේ පවා පැමිණ ඒ ධාතු බව සනාථ කළහ.

මේ නිවසේ අය මස් මාලු කරවල බිත්තර ආහාරයට නොගෙන එළවුළු ආහාර පමණක් භාවිත කරමින් පන්සිල් අකුරටම ආරක්ෂා කළ අතර, ධාතූන්වහන්සේ සඳහා අවශ්‍ය වතාවත් මැනැවින් ඉටු කළහ. මේ අතර ආලෝකය පැමිණීම ද සිදුවිය. දිනක් මේ ආලෝකය අම්මා (සුමනා) තවත් අයට පෙන්වද්දී රංගනී අසලට ද තවත් ආලෝකයක් ආවේය. එය රංගනී අම්මාට පෙන්වන විට ම අතුරුදන් විය.

මේ වන විට පියා රෝහල් ගතව සිටියේය. දිනක් පියාගේ අසනීපය ගැන කතාකරන්න පැමිණි ආච්චි සීයා දෙදෙනා සහ පියාගේ සහෝදරයෝ අම්මාට දොස් කියා බැණ වදිමින් “මේ ධාතු වැඩියාට පස්සේ තමයි ඔක්කොම කරදර” යැයි කියන්නට වූහ. ඒ අවස්ථාවේ අහල පහල උදවිය කීප දෙනෙක් ද එතැන සිටියහ.

අම්මා කේන්තියෙන් ගෙට ගොස් ධාතු කරඬුව ඉස්තෝප්පුවට ගෙනැවිත් එතැන සිටි හැමෝටම පෙන්නා “වීසි කරනවා” කියා කරඬුවේ පියන ඇරියාය. එවිට ම එහි තිබුණු ධාතූ®න් වහන්සේ අතුරුදන් වූහ. එතැන සිටි අයට හිස් කරඬුව පෙන්වා එය ගෙට ගෙන ගොස් තැබුවාය. මේ සිදුවූ දෙයින් ශෝකයට පත් රංගනී ගෙට වැදී අඬන්නට වූවාය.

මේ අවස්ථාවේ රෝහලේ සිට පැමිණි තාත්තා ගෙට ගොස් කරඬුව විවෘත කැර බැලීය. විනාඩි කීපයකට පෙර අතුරුදන් වූ ධාතූන් වහන්සේ නැවත කරඬුවට වැඩම කොට තිබුණි.

සියලු දෙනාම පුදුමයට පත් වූ අතර එයින් පසු කිසිවෙකු ඒ ගැන කතා කළේ ද නැත. ඉන්පසු දිනක නිවසේ ගිහි පිරිතක් කියැ වූ අතර එදා පිරිත් මණ්ඩපයට ද ධාතූන් වහන්සේ වැඩම කළහ. ඊට පසු සිදුවූ සිද්ධීන් රංගනී විස්තර කළේ මෙසේය.

”1994 අප්‍රේල් මාසයේ 13 වැනිදා රාත්‍රී 7.30ට විතර අපේ ගේ ඉදිරිපිට වෙල්යායේ මීටර් 50ක් විතර දුරින් මීටර් 10ක් විතර උඩින් උඩින් පෝය දාට පායන පුරා සඳ වගේ දෙගුණයක ලොකු ආලෝකයක් අපට පෙනුණා. 1995 අප්‍රේල් 13 දාත් ඒ වේලාවට ඒ වගේ ම පෙනුණා.

විනාඩි 15ක විතර කාලයක් ඒ ආලෝකය හැමෝට ම පෙනුණා. 1996 අප්‍රේල් 11 වැනිදා අපේ තාත්තා මියගියා. ඒ වන විට අපි අන්ත අසරණ තත්ත්වයට පත්වෙලයි හිටියේ. හොඳ ආර්ථිකයක් නොතිබුණු නිසා මගේ ඉගෙනීමත් නතර වුණා. තාත්තා නැති වුණාට පස්සේ අම්මයි මමයි පුංචියට කඩයක් පටන්ගත්තා.

කුඹුරු ගොවිතැනක් කරගෙන යම්තම් ජීවත්වුණා. මල්ලී පොළවල්වල එළවළු වෙළඳාමේ ගියා. තාත්තා අන්ත්‍රා වූ දවසේ ධාතූන් වහන්සේ අතුරුදන්වී තිබුණා.

සමහර දාට අර එළිය මිදුලේ පෙරළෙනවා. සීනු හඬ නඟමින් අහසට යනවා. ඔය වගේ දේවල් අපට සුපුරුදු දේවල් වුණා. තාත්තා ගේ මරණයෙන් මාස තුනකට පසු ධාතූන් වහන්සේ නැවතත් කරඬුවට වැඩියා. ගෙදර දිනපතා ආගමික වතාවත් කළේ මමයි.

1999 වර්ෂයේ මා විවාහ වුණා. සුරා සූදු දුම්පානයෙන් තොර දැහැමි මහත්මයෙකු සමඟ. මස් මාළු කරවල බිත්තර අපේ ගෙදර ආහාරයට ගත්තේ නැහැ. විවාහ වූයේ අනුරාධපුරයටයි. අම්මා මට කීවා ධාතූන් වහන්සේ අනුරාධපුරයේ අපේ නිවසට ගෙන යන්න කියා. මම මගේ සැමියා සමඟ සුදු හඳුන් කරඬුවක් අරගෙන ගිහින් එක් ධාතූ®න් වහන්සේ නමක් වඩමවාගෙන ආවා. එදා උදේ 6ට කුලියාපිටියෙන් අනුරධපුරය බලා පිටත්වන බස්රියට ගොඩවුණා.

ධාතු කරඬුව කාටවත් පෙනෙන්න තිබුණේ නෑ. බස්රිය ගමන් ආරම්භ කරන විට ම ඒ බස්රිය ඇතුළට ආලෝකයක් ආවා. බස් රියේ සිටි අය සාදුකාර දුන්නා. ගෙදර ඇවිත් බලන විට කරඬුවේ ධාතූන් වහන්සේ දෙනමක් වැඩ සිටියා. දැනට අවුරුදු දහයක් මම ඉතා ම ශ්‍රද්ධාවෙන් ඒ වතාවත් සිදු කරනවා.

කෙසේ නමුත් අපට ජීවත්වීමේ දී බොහෝ කරදර කම්කටොලු එළැඹුණා.

අපි දුක් මාන්සියෙන් හදාගත්ත නිවසත් අත හැර යන්න සිදුවුණා. අපි ජය ශ්‍රී මහා බෝධීන් වහන්සේ වෙත ගොස් බෝධි පූජාවක් පවත්වා (2006) සහනයක් ලබා දෙන ලෙස ඉල්ලා සිටියා. මගේ මහත්තයා වැඩ කරන්නේ නගර සභාවේ.

අපට තියෙන කරදර නගර සභාවේ අයත් දන්නවා. නගරාධිපතිතුමා අපට ජීවත්වෙන්න තාවකාලික නිල නිවාසයක් ලබාදුන්නා.

2007 අවුරුද්දේ සිට අම්මාට වරමක් ලැබී අඳුනකින් ශාස්ත්‍ර කියනවා. අම්මා ඒවා ඒ තරම් නොපිළිගත්තත් එයාට ඒවා කරන්න සිද්ධවුණා. දැන් මැති ඇමැතිවරු පවා ශාස්ත්‍ර අහන්න අම්මා ළඟට එනවා.

දැන් වසර තුනක පමණ සිට මගේ ළඟ කවුදෝ කෙනෙක් ගැවසෙන බව දැනෙනවා. ඡායා මාත්‍රයක් පෙනී නොපෙනී යනවා.

වේලාවකට කතා කරනවා ඇහෙනවා. රාත්‍රි සිහිනෙන් කතාකරනවා. වෙලාවකට කවුදෝ කෙනෙක් ඇඟේ හැපෙනවා වගේ දැනෙනවා. තවත් වේලාවකට මගේ ඇඟෙන් උණුසුම් දෙයක් ඉවතට ඇදී යනවා වගේ දැනෙනවා.

තවත් වේලාවකට මගේ අතින් හෝ කකුළෙන් අදිනවා වගේ දැනෙනවා. දවසක් මම මේ නොපෙනෙන බලවේගයට බැන්නා. “මෙන කරදරයක් ද මේ” කියා.

එදා බොහෝ වේලාවක් යන තුරු මට නින්දගියේ නෑ. කවුදෝ ඉතා වේගයෙන් මගේ කටට ගැහුවා. මට පුදුම වේදනාවක් එයින් දැනුණා.

මට දැන් අවශ්‍ය මේ තත්ත්වයෙන් මිදී පිරිසිදු බුදු දහම සොයාගෙන ඒ මාර්ගයේ යන්න” යැයි රංගනී කීවාය. (මේ සිද්ධිය තවමත් ගවේෂණ තත්ත්වයේ පවතින බව කරුණාවෙන් සලකන්න)

භූතාත්ම විවිධ ආකාරයෙන් මිනිසුනට විවිධ බලපෑම් කරන බව ආටානාටිය සූත්‍රය, කරණීය සූත්‍රය හා ධජග්ග සූත්‍රය හැදෑරීමේ දී පැහැදිලි වේ. එසේ ම මිනිසුනට එවැනි බලපෑම් කරන්නේ කවරහු ද? යන්න විමසා බැලීමේ දී බොහෝ විට එසේ බලපෑම් කරන්නේ සංසාර ගත ඥාතීහුම ය. මම අසවල් ;දවියා යැයි කීව ද මිනිසුන ගේ කිළිකුණු සහිත ශරීරවලට දෙවියෝ සම්බන්ධ නොවෙති.

මෙසේ භූ®තාත්ම බලපෑම් ඇති කරන්නේ ජීවත්වන මිනිසුන් කෙරෙහි ඇල්ම හා ද්වේශය හේතු කොට ගෙනය. ඊට අමතරව සමහර භූතාත්මයෝ තමන් ගේ අවශ්‍යතා ඉටු කැර ගැනීමට මිනිස් ශරීරවලට සම්බන්ධ වෙති.

ආදරය ආශාව නිසා ඇතිවන ඇල්මෙන් හෝ තරහ මරහ නිසා ඇතිවන ද්වේෂයෙන් හෝ ජීවත්වන මිනිසුන් කරා භූතයෙකු පැමිණෙන විට ඔහු සමඟ සිටින තවත් භූ®තයෝ ද පැමිණෙති.

මේ අතුරුගිරිය ශ්‍රී ඥානවිමල විපස්සනා භාවනා මධ්‍යස්ථානාධිපති ගස්නාවේ ඥානානන්ද මා හිමියන් වෙත ඉදිරිපත් වූ සිද්ධියකි.

ඔහු වැදගත් සමාජ මට්ටමක ජීවත්වන තරුණයෙකි. පියා මියගිය පසු ඔහුට රාත්‍රි කාලයට අමුත්තක් දැනෙන්නට විය. තමන් නිදන යහන අසල යමෙකු ගැවසෙන බවක් දැනෙන්නට විය. දිනක් ඔහු නින්දට යන විට ඩිජිටල් කැමරාවක් ළඟ තබාගෙන සිට රාත්‍රි අමුත්තක් දැනුණු සැණින් පින්තූරයක් ගත්තේය. ඔහු මදුරු දැළ ඇතුළත සිට එම පින්තූරය ගත් බැවින් ඡායාරූපය එතරම් පැහැදිලි නැත.

මේ ඡායාරූපයේ ඔහුගේ පියා යුරෝපීය ඇඳුමෙන් සැරසී සිටී. ඔහු සමඟ එවැනි ම ඇඳුමෙන් සැරසුණු තවත් විශාල පිරිසක් වූහ. ඒ ගැන මම ගස්නාවේ ඥානානන්ද හිමියන්ගෙන් විමසූවෙමි.”ඒ ප්‍රාණකාරයන් මිනිස් ලොව සිටියදී භාවිත කළ ප්‍රිය කළ ඇඳුම.

ඔහුගේ මිනියට අන්දා තිබුණු ඇඳුම. මරණයේදී සිරුරෙන් නික්ම ගොස් ආපසු තම සිරුර දැක ගන්නට හැකි තත්ත්වයක සිටියා නම් ඒ ඇඳුම මනෝකායට සම්බන්ධ වෙනවා. එසේ නැත්නම් ඔහු ප්‍රිය කළ ඇඳුම මනෝකායට සම්බන්ධ වෙනවා.

ඒ වගේ ම ඔහු (ප්‍රාණකාරයා) සමඟ සම්බන්ධ වන්නේ ද එවැනි ම සම මට්ටමේ ප්‍රාණකාරයෝ, භූ®ත ලෝකයේ ද ආගම් වශයෙන් දේශපාලන වශයෙන් කණ්ඩායම් හැදී සිටිනවා වගේ සමාජ තත්ත්වයෙන් ද කණ්ඩායම් හැදෙනවා. මේත් ඒ වගේ පිරිසක්” යැයි උන්වහන්සේ පැවසූහ.

මතුගම මහින්ද විජෙජ්තිලක
http://www.silumina.lk/2010/08/01/_art.asp?fn=aw1008011